De staat verplicht . . .
zijn burgers tot allerlei dingen die hem geld kosten. Je mag niet zomaar ergens (goedkoop) gaan kamperen in caravan of joert of vakantiehuisje. Je moet dus minstens een sociale huurwoning betrekken à raison van €400 per maand of meer. Met energie- en milieukosten à €150 en een internet / telefoon abonnement à €30. Er is een verplichte zorgverzekering à €120 plus eigen risico. Schoolgeld en -boeken à €??? Bij elkaar al gauw €800 per maand; bedenk zelf ook nog maar wat onontkoombare dingen . . .
De staat verwacht . . .
. . . in het kader van de participatiemaatschappij mantelzorg voor gehandicapten, zieken en ouderen; te leveren door familieleden, kennissen, buren.
. . . dat je je leven lang bijleert; hard nodig vanwege de voortgaande automatisering en robotisering, waardoor werkgevers om steeds hoger geschoolde werknemers vragen.
. . . - nu gemeenten nauwelijks meer ruimte hebben voor subsidiëring van zwembaden, sportverenigingen, theater, muziekscholen - dat sponsors in dat gat springen én dat vrijwilligers betaalde krachten aflossen.
Toch logisch
dat de staat daar wat tegenover stelt? Dat kan in de vorm van het huidige uiterst ingewikkelde stelsel van uitkeringen en aftrekposten. Maar ook als een uiterst simpel en overzichtelijk Onvoorwaardelijk Individueel Basisinkomen.
Inkadering
Het OIBi moet passen in de bestaande wettelijke kaders, zowel nationaal als internationaal. Hilarides onderzocht dit met een verkennende simulatie van de beleidsanalytische
toets zoals die door de Raad van State zou worden uitgevoerd. Dit leverde geen knelpunten op.
Bestaanszekerheid
Vanwege zijn onvoorwaardelijke en individuele karakter geeft het OIBi staatsburgers die nu als kleine zzp'er, als bijstander, als werkloze, als AOW'er weinig bestaanszekerheid hebben een fantastische steun in de rug. Er is geen dreiging meer van vallen in een financiëel gat vanwege een weggevallen order of een plotselinge korting omdat je een huisgenoot hebt gekregen.
Mantelzorg en vrijwilligerswerk
Mantelzorg en vrijwilligerswerk worden zomaar mogelijk omdat een part-time baan - vast of flexibel - financieel haalbaar wordt. Om diezelfde reden kunnen mensen bij- of omscholing gaan volgen naar hun eigen keuze.
Ontslag voor sociaal rechercheurs
Voor een heel leger van sociaal rechercheurs valt het nare werk weg van tandenborstels tellen, brievenbussen nakijken, naar binnen gluren en luisteren naar klikkende buren. Voor hen wordt zinvoller werk mogelijk bij de dierenpolitie, de jeugdbescherming, als wijkagent, ... En ze hebben een OIBi tijdens de omscholing.
Gezondheidszorg
Evelyn L Forget onderzocht uitgebreid de invloed die het MINCOME basisinkomen experiment in Dauphin (Canada) had op de volksgezondheid. Zij concludeerde dat tijdens het vijf jaar durende experiment in Dauphin ten opzichte van controlegroepen het aantal ziekenhuisopnames significant was verminderd. Bij contacten met de huisarts gold dat alleen bij geestelijke gezondheidsklachten.*
* "We found that overall hospitalizations, and specifically hospitalizations for accidents and injuries and mental health diagnoses, declined for MINCOME subjects relative to the comparison group. Physician contacts for mental health diagnoses fell for subjects relative to comparators. Overall, the measured impact was larger than one might have expected since only about a third of families qualified for support at any one time and many of the supplements would have been quite small. This we attribute to the operation of a social multiplier. Because Dauphin was a saturation site (JW: iedereen in het stadje kon aan MINCOME deelnemen), the involvement of friends and neighbours in the scheme might have led to changes in social attitudes and behaviours that influenced individual behaviour even among families that did not receive the supplement."